Fikołki na trzepaku to literackie pocztĂłwki z dzieciństwa. Zapamiętane i "zatrzymane w kadrze pamięci" podwĂłrko, szkoła, wakacje i życie rodzinne. Ta pamięć jest utkana ze szczegĂłłĂłw - kolorĂłw, kształtĂłw, zapachĂłw smakĂłw, zdarzeń. W miarę możliwości widziana oczami, umysłem dziecka - spisywana bez komentarza mnie (autorki) dzisiejszej. Jest tu klimat domu, zwykłej podstawĂłwki na Kępie, przyjęcia u dziadkĂłw, zapach wsi białostockiej podczas żniw i zacisze bezpiecznego podwĂłrka, kolorowe rajstopy... Znaleźć tu można też muzykę z dawnych lat - nazwiska wykonawcĂłw, zespoły, aktorĂłw i aktorek - czyli gwiazd Ăłwczesnych. Patchwork ze wspomnień, z naszych najmłodszych lat, jakże innych niż dzisiejsze dzieciństwo naszych dzieci i wnukĂłw.

Książka pokazuje drogę życiową i karierę zawodową Kapuścińskiego , od kresowego Pińska, przez powojenną Warszawę, pierwsze podrĂłże zagraniczne, długie lata spędzone w Afryce i Ameryce, wyjazdy do republik ZSRR, aż po lata spędzone na pracy pisarskiej. (www.azymut.pl).

Zawsze miałem wrażenie, mĂłwi jeden z przyjaciĂłł, że żył w świecie sekretĂłw, skrywał wiele tajemnic - przed przyjaciĂłłmi, najbliższymi, przed samym sobą; tak, tak, sekrety ma się rĂłwnież przed samym sobą. Jakie miał sekrety? Osobiste, polityczne, pisarskie. Mimo, światowej sławy, ktĂłra powinna mu dać pewność siebie, głęboki oddech, być czymś przygnieciony; ten uśmiech, ta miękkość, to sprawianie wrażenia, że wszystkich się lubi i słucha, nawet gdy opowiadają głupstwa. Tajemnice Ryszarda Kapuścińskiego. Czy tak powinieniem zatytułować opowieść o człowieku nazywanym "reporterem XX wieku", moim mentorze i szczegĂłlnym przyjacielu, ktĂłrego lepiej poznaję dopiero teraz?

Najodważniejsza z dotychczasowych książek znanej satyryczki. Maria Czubaszek zdradza swoje sekrety i po raz pierwszy mĂłwi o sobie tak szczerze. I tak dużo. Opowiada o ludziach, z ktĂłrymi się przyjaźniła, pracowała, ktĂłrych mijała w życiu. Komentuje sytuację w kraju (także tę po "dobrej zmianie"). Pewne historie, ktĂłre Czytelnicy już mieli okazję poznać, wreszcie znajdują zakończenie - jak choćby ta, dlaczego nigdy nie pojechała na Galapagos i jaka jest w tym wina Marcina Wolskiego. A wszystko to, jak zwykle zresztą, jest niezwykle zabawne. Jednak tylko z pozoru jest to opowieść o niej samej. Satyryczka trzyma w rękach lustro, w ktĂłrym możemy zobaczyć także siebie i wszystkie nasze wady. Niestety. Maria Czubaszek mĂłwi wprost to, o czym każdy z nas po cichu myśli, ale boi się powiedzieć głośno.

Niespokojni tworzą etos zaledwie co minionych czasĂłw. Sześć życiorysĂłw z jednego pokolenia, ale każdy inny, choć zdarzało się, że ich losy przecinały się i plotły jak nici Ariadny. Historia traktowała ich bez taryfy ulgowej. Pamięć najbliższych: rodziny, przyjaciĂłł, znajomych, pozwala przyjrzeć się bohaterom z innej perspektywy. To jak oglądanie ważnych zdjęć, ktĂłrych nie zakłĂłca przyspieszona codzienność.

Lech Bądkowski - żołnierz, pisarz, obywatel, pierwszy oficjalny rzecznik Solidarności. Uczciwy, wymagający wobec siebie.

Jan Karski - kurier legenda, ktĂłry niedawno powrĂłcił do społecznej świadomości. Łodzianin i świata obywatel. Bohater naznaczony piętnem nieudanej misji.

Stefan Kisielewski - "kochany Kisiel", felietonista prawdziwy o szlachetnym rodowodzie, zaczepny, wielbiony i podziwiany, ktĂłrego bała się nie tylko PRL-owska władza.

Marian Kołodziej - scenograf, artysta najwyższego lotu, twĂłrca słynnych ołtarzy dla Jana Pawła II w Gdańsku na Zaspie i w Sopocie. Perfekcjonista.

Jacek Kuroń - człowiek instytucja. Opozycjonista wielbiony i przeklinany. Był sobą, nerwy czasami z trudem trzymał na wodzy, ale umiał przeprosić. Adorował z wdziękiem, miał więc liczne grono wyznawczyń i wyznawcĂłw.

Kazimierz Moczarski - doświadczył podłości od swoich. Polak katowany przez PolakĂłw, ktĂłry w celi śmierci poznawał oprawcĂłw po... zapachu. A potem wrĂłcił do żywych.

Życiorysy Niespokojnych prowadzą czytelnika przez labirynt fascynujących zdarzeń, czasami nieprawdopodobnych zbiegĂłw okoliczności, nie do końca wyjaśnionych "zagadek" historycznych. Wszyscy jesteśmy spadkobiercami Niespokojnych. Niezależnie od własnych doświadczeń.